هر چه درخت پربارتر باشد سر به زير تر است

 دل را زبي خودي سر از خود رميدن است   

                               جان را هواي از قفس تن پريدن است

ازبيم مرگ نيست كه سرداده ام فغان    

                                     بانگ جرس ز شوق به منزل رسيدن است

                                                              ادامه شعر در ادامه مطلب